امام علی (ع) می فرمایند :

 " قلیل العلم مع العمل خیر من کثیره بلا عمل ; دانش اندک همراه با عمل بهتر از علم بسیار بدون عمل است ."

غررالحکم،ج7،ص281

هردرختی را از میوه اش می توان شناخت.

درخت علم و دانش اگر میوه ی عمل ندهد ، درخت بی ثمر است . آنچه " جوهر وجودی " انسان و " ارزش معنوی " او را آشکار می سازد، رفتار و اعمال اوست . تا کسی عمل خویش را بروز نداده باشد ، قضاوت صحیح و دقیقی درباره ی او نمی توان داشت .

بعضی در پی افزودن دانسته های خویشند ، اما به آن عمل نمی کنند. بعضی هم به کمترین چیزی که دانا می شوند ، عمل می کنند. کدام یک برترند؟

آنچه به علم ارزش می دهد و دانا را از نادان ممتاز می سازد " عمل " است.

علم و عمل دو بال پروازند و هر کدام ناقص و آسیب دیده باشد، پرواز به نتیجه نمی رسد.

حرف زیاد می توان زد، ادعا هم بسیار می توان داشت ، اما آنچه گواه صدق سخن و درستی ادعاست، " عمل" است. صفحات شناسنامه ی " هویت انسان " با حوفی از عمل و کلماتی از رفتار نگاشته می شود.

حقیقت هرکس همان است که عمل می کند.

فاصله ی " بود " و " نمود " را از همین جا می توان شناخت.

حکمت های علوی و ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام علی(ع) ، جواد محدثی

دو بال پرواز انسان

روح انسان مرغ باغ ملکوت است و از سنخ ماده و مادیات نیست . این مرغ ملکوتی دو بال برای عروج به ملکوت نظام هستی دارد. روح انسان با دو بال به سوی پروردگار خود در پرواز است : یکی علم که تقویت روح است ، دوم عمل صالح که بالا برنده اوست.

کتاب عظیم الشان اسرار الصلوه – استاد مهدی سمندری

امام کاظم (ع) می فرمایند : همانا دنیا دریایی ژرف است. در این دنیای عمیق مردمان بسیاری هلاک شده اند، اگر می خواهی در این دنیا غرق نشوی باید کشتی تو تقوا و اندرون کشتی ایمان و بادبان کشتی توکل و ناخدای آن عقل ، و راهنمای آن علم باشد. کشتی علاوه بر بادبان و ناخدا نیاز به راهنما دارد تا مسیر خود را پیدا کند. عقل این کشتی را مدیریت می کند اما علم است که مقصد را به عقل نشان میدهد.

الکافی ج 1

اگر انسان عالم نباشد ، تقوا به تنهایی او را به مقصد نمی رساند.

در روایتی از امام جعفر صادق(ع) آمده است :

العامل علی غیر بصیره ، کالسائر علی غیرالطریق، لایزیده سرعته السیر الا بعدا .

یعنی کسی که عملی را از روی بصیرت و آگاهی انجام نمی دهد ، همانند کسی است که برای وصول به مقصد در غیر مسیر حرکت می کند هر چه تندتر حرکت کند از مقصد بیشتر دور می شود.

علم به تنهایی مصونیت نمی آورد

اسلام برای علم و دانش ، هیچگونه محدودیتی قائل نیست ، نه از نظر زمان : اطلبو العلم من المهد الی اللحد . و نه از نظر مکان : اطلبو العلم ولو بالصین. و نه از نظر فراگیرنده : طلب العلم فریضه علی کل مسلم و مسلمه . و نه از نظر تعلیم دهنده : الحکمه ضاله المومن فاطلبوها و لو عندالمشرک.

فقط تنها چیزی که علم از نظر اسلام باید بدان محدود و مهار شود ، ایمان است و تقوی.

علم آن وقت نور است که با تهذیب نفس همراه باشد چه در غیر اینصورت طبق فرموده امام رضوان الله علیه حجاب است ، آنهم حجاب اکبر. علم منهای آراستگی به فضائل اخلاقی ، کمال و آدم شدن را به دنبال ندارد.

صحیفه دل جلد 1

علم باید با عمل توام باشد تا باور را به دنبال داشته باشد. امام به عنوان مثال در این باره در نجف به شاگردانشان می فرمودند :

" هریک از ما به تنهایی نمی توانیم با یک مرده در اتاقی روشن، شب را به صبح آوریم و از فرط وحشت و اضطراب ، توان خواب و استراحت را نداریم در خالی که یک دفان و یا یک کفان با صد مرده در شب ظلمانی در قبرستان می خوابد و خواب خوش هم می بیند و علتش آن است که گرچه هر دو علم به موت شخص داریم ، نهایت علم مزبور هنوز در دل ما نفوذ نکرده ، در حالی که کفان و یا دفان از فرط ممارست آن باور کرده است ."

امیرالمونین(ع) می فرماید : دو طائفه اند که خود و دیگران را به هلاکت می اندازند. از جمله عالمی است که در مقام اصلاح نفس و خویشتن سازی نیست و نیز کسی که می خواهد خود را بسازد ، ولی راه خودسازی را نمی داند. گمشده خوارج ، اصلاح نفس بود ، ولی بر اثر عدم شناخت صحیح ، قربه الی الله به جنگ امام زمان یعنی حضرت امیرالمونین (ع) برآمدند.

رفقای معاویه غیر از این گروه می باشند ، زیرا آنان از روز نخست به دنبال باطلی مانند معاویه رفتند و متاسفانه به هدف شوم خود رسیدند، ولی خوارج از همان بدو امر جویای حق بودند ، اما بر اثر عدم فرهنگ صحیح به جای کعبه را ترکستان را پیمودند.

امور زنان و خانواده